Dlaczego reaktywowaliśmy Kolegianta?

Dlaczego reaktywowaliśmy kolegianta?

Z pewnością nie pamiętacie „Kolegianta”, czyli czasopisma ukazującego się tuż po założeniu Kolegium Polskich i Ukraińskich Uniwersytetów w Lublinie. Ja też go nie pamiętam, ale zdążyłem się z nim zapoznać i przejrzeć pismo. Ktoś mógłby powiedzieć - po co nam odkurzona rzecz. Też się zastanowiłem i udzieliłem sobie odpowiedzi.

Dezaktualizacja aktualnością dzisiejszą

Przed 7 laty w związku z zaistniałą sytuacją stypendialną ówczesny redaktor „Kolegianta” Adam Ustrzycki pisał: „brak informacji czy choćby brak medium, w którym można by było wyrażać swoje opinie” („Kolegiant”, 2/2001, s. 4). Jego teza nic nie straciła na aktualności. Z tego względu kolegianci postanowili wydawać gazetę.

Reaktywowane pismo powinno spełniać rolę informacyjną wśród słuchaczy i osób zainteresowanych sprawami Kolegium. Ponadto mogłoby pełnić funkcję faktycznych szpalt do wyrażania swoich myśli i poglądów słuchaczy Kolegium. Nie możemy ograniczyć się do jednego języka. EKPUU mieści się w Lublinie tworzy go społeczność polska, ukraińska, rosyjska, kazachska i białoruska. Z tego względu będziemy pisać artykuły do „Kolegianta” w rożnej wersji językowej.

Nic o nas bez nas

Kolegium to nie tylko administracja, stypendia czy pisanie rozprawy doktorskiej. To również żywy twór i organizm. To my – Kolegianci. Chcielibyśmy być wysłuchani i zaprezentowani szerszej społeczności. Chcielibyśmy być widoczni na mapie społecznej Lublina.
Kolegium to osobowości świata nauki. Naukowcy i środowiska naukowe tworzące Kolegium. To również absolwenci, którzy od kilku lat działają w rożnych środowiskach. Zarówno placówkom naukowym jak i byłym słuchaczom należy poświęcić nie co uwagi. Wspólnie tworzymy grupę przyjaciół Kolegium. A z przyjaciółmi warto tworzyć coś wspólnego. Im też chcemy poświęcić uwagę.

Zintegrować i ukazać środowisko

Zapewne ”Kolegiant” stanie się lokalną gazetą – kwartalnikiem – promującym działania społeczności słuchaczy Kolegium. Być może ktoś dostrzeże nasz wysiłek. Funkcja Lublina jako środka opiniotwórczego, którego jednym z centrów może stać się EKPUU, powinna być bardziej podkreślona. Każdy z nas może wnieść coś od siebie do tego działania, może informować nas o podjętych przez siebie trudach na rzecz Kolegium. Chęć tworzenia wspólnoty prowadzi nas do reaktywacji czasopisma wydawanego niegdyś przez absolwentów Kolegium. Patrzymy się w przeszłość, ale idziemy w przyszłość. Może nieznaną i niepewną, ale wspólną. Zatem każdego kto chce współtworzyć „Kolegianta” zapraszamy do współpracy.

Życząc udanej lektury w imieniu Kolegium redakcyjnego „Kolegianta”.

Stefan Dmitruk